سوره ی اسراء
و ما این قرآن را به انواع سخنان فصیح و بلیغ نیکو بیان کردیم تا خلق متذکر شوند.
سوره رعد
هر که در آسمانها و زمین است با همه آثار وجودش به رغبت و اشتیاق و به اکراه و الزام شب و روز به طاعت خدا مشغول است.
سوره هود
قوم پند صالح را نشنیدند و ناقه را پی کردند صالح هم به انها وعده عذاب داد که بعد از این عمل تا سه روز دیگر در منازل خود از زندگی تمتع برید که سپس همه هلاک خواهید شد و این وعده البته حق است و دروغ نیست.
سوره کهف
و ما رسولان را جز برای بشارت نیکان و ترسانیدن بدان نفرستادیم و کافران با سخنان بیهوده باطل میخواهند جدل کرده و حق را پایمال کنند و آیات مرا آنچه برای تنبیه و انذارشان آمد از جهل و غرور به استهزا گرفتند.
سوره اعراف
متکبران بی ایمان گفتند ما هم بی هیچ شک به آنچه شما ایمان دارید کافریم.
سوره ابراهیم
و این کار اصلا بر خدا دشوار نیست.
سوره نحل
پس فرشتگان خطاب کنند که از هر در به دوزخ داخل شوید که در آن جا همیشه معذب خواهید بود و جایگاه متکبران که دوزخ است بسیار بد منزلگاهی است.
آنچه از قرآن در وصف روز قیامت بدست میآید این است که روز قیامت روزی است که هیچ سبب و واسطهای بین خدا و مردم حجاب و مانع نمیشود و در این روز همه حسابشان بهشان نشان داده خواهد شد و مردگان زنده میشوند، خدا به حساب مردم رسیدگی میکند و نیکوکاران به زندگی جاودان(بهشت) میروند و انسانهای ظالم به عذاب ابدی(جهنم) یا همان دوزخ میروند[۵] در یکی از آیات به موضوع پایان دنیا و بازگشتن آسمان به حالت اول اشاره شدهاست: «روزی که آسمان را همچون در پیچیدن صفحه نامهها در میپیچیم. همان گونه که بار نخست آفرینش را آغاز کردیم، دوباره آن را بازمیگردانیم. وعدهای است بر عهده ما، که ما انجام دهنده آنیم.