شمعون پطرس

 یک اندیشمند سریع بود، اما یک استدلال کنندۀ عمیق نبود. او پرسشهای بسیاری می‌پرسید، بیش از مجموع حواریون، و در حالی که اکثریت این پرسشها خوب و مربوط بودند، بسیاری از آنها بی‌فکرانه و نابخردانه بودند. پطرس یک ذهن ژرف نداشت، اما ذهنش را نسبتاً خوب می‌شناخت. از این رو او مردی با تصمیم سریع و عمل ناگهانی بود. در حالی که دیگران به خاطر دیدن عیسی در ساحل با شگفت‌زدگی گفتگو می‌کردند، پطرس برای دیدن استاد به وسط می‌پرید و تا ساحل شنا می‌کرد.

پطرس-Saint Peter

شمعون پطرس مردی کنشگرا بدون پیش اندیشی و یک خوش‌بین بود. او طوری بزرگ شده بود که به خود اجازه می‌داد در نشان دادن احساسات شدید آزادانه زیاده‌روی کند؛ او دائما با مشکل روبرو می‌شد، زیرا به سخن گفتن بدون فکر کردن ادامه می‌داد. این نوع بی‌فکری همچنین برای تمام دوستان و یارانش مشکلات بی‌وقفه ایجاد می‌کرد و موجب شد از سوی استادش چندین بار به طور ملایم مورد سرزنش قرار گیرد. تنها دلیلی که پطرس به واسطۀ حرفهای بی‌فکرانۀ خویش دچار مشکلات بیشتری نشد این بود که در همان اوان یاد گرفت پیش از آن که به انجام طرحهای علنی مبادرت ورزد دربارۀ بسیاری از طرحها و نقشه‌های خود با برادرش آندریاس صحبت کند.

پطرس

روزها وقت داشت که در سکونت روح به گذشته خود بیاندیشد.به دوران تلخ زندگی خود.به خیانت تلخ خود.اما روح مقدس خدا و حضور یادمان مسیح در او ،او را تشویق نمود که نه تنها او باید به یهودیان مژده نجات را بدهد بلکه همچنین به غیر یهودیان نیز.پس به منزل یک رومی رفته و مژده رستگاری استادش را به افسر رومی و تمامی اهل خانواده او داد.ما در دوازده فصل نامه اعمال رسولان از فعالیتها و تلاش پطرس برای نجات جانها می خوانیم.از زندان و توهین و شلاق خوردن او تا مسافرت هایش.از آغازگر سرایت دادن مهر و فیض مسیح نه تنها به مردم اسرائیل بلکه به تمام مردم دنیا و پطرس اولین شاگرد مسیح بود که اولین گام را به دنیای غیر یهود برداشت.اگر بدانید که سنت و شریعت یهود چقدر آنان را از تماس با بیگانگان و غیر یهودیان بازمی داشت و نهی میکرد و اگر بخاطر بیاورید که خود پطرس یک یهودی غیرتی و آتشین بود ،آنوقت است که به این تبدیل شگرف این ماهیگیر جلیلی در هدایت روح القدس پی می برید.و او این را به سراسر دنیا آن زمان برد.از سرزمین بابل تا مرکز روم.پطرس به روشنی می دانست که چه چیزی در انتظار اوست.در آن شبی که با یوحنا و خداوندش برای آخرین بار در کنار ساحل دریاچه جلیل قدم می زدند،عیسای مسیح به روشنی و وضوح به او فرمود که چه آینده ای در انتظار اوست.

شمعون پطرس

او را میتوان یکی از کلیدی ترین شاگردان عیسای مسیح در بین دوازده نفر نامید.در بین شاگردان مسیح نام او بیش از هر کس دیگری در انجیل ذکر شده است.از مسیح خواست تا به او قدرت راه رفتن بر روی آب را بدهد. او اولین شاگرد مسیح بود که به گناهکار بودن نزد مسیح اعتراف نمود.در هر سه انجیل متی و مرقس و لوقا نام او بنام اولین شاگرد انتخاب شده توسط عیسای مسیح برده شده است.چرا؟سن او بالاتر بود؟نمی دانیم.میدانیم مشتاق بود تا بیشتر و بیشتر بداند. 

اما همچنین در بغرنج ترین ساعتهای زندگی او در ایمان به مسیح خداوند ادعای بزرگ او که گفت :اگر همه ترا ترک کنند من با تو میمانم. اما آن به سه بانگ آوازخوان برملا شد و بر باد رفت.همه چیز بر باد رفت.آنقدر فشار گناه و شرارت عمق دلش بر او سنگینی کرد که در دل تاریک شب به حال زار خود گریست.

پطرس

پطرس یونانی شده کلمه آرامی «کیفا» به معنی «صخره» است. بر اساس انجیل، علت نامگذاری شمعون به «پطرس» توسط عیسی اینگونه عنوان می‌شود:

«من بر این صخره کلیسای خود را بنا می‌کنم، و قدرت‌های جهنم، هرگز قادر به نابودی آن نخواهند بود. من کلیدهای ملکوت خدا را در اختیار تو (پطرس) می‌گذارم تا هر دری را بر روی زمین بگشایی در آسمان نیز گشوده شود و هر دری را بر روی زمین ببندی، در آسمان بسته شود» بر اساس این روایت، کلیسای رم خود را جانشین پطرس و وارث کلید بهشتی می‌داند.