Thomas the Apostle

The name Thomas (Koine Greek: Θωμᾶς) given for the apostle in the New Testament is derived from the Aramaic תְּאוֹמָא or Classical Syriac: ܬܐܘܿܡܵܐ‎ Tāʾwma/Tʾōmā, equivalently from Hebrew תְּאוֹם tʾóm, meaning "twin". The equivalent term for twin in Greek, which is also used in the New Testament, is Δίδυμος Didymos.

Other names[edit]

The Nag Hammadi copy of the Gospel of Thomas begins: "These are the secret sayings that the living Jesus spoke and Didymos, Judas Thomas, recorded." Early Syrian traditions also relate the apostle's full name as Judas Thomas.[b] Some have seen in the Acts of Thomas (written in east Syria in the early 3rd century, or perhaps as early as the first half of the 2nd century) an identification of Thomas with the apostle Judas, Son of James, better known in English as Jude. However, the first sentence of the Acts follows the Gospels and the Acts of the Apostles in distinguishing the apostle Thomas and the apostle Judas son of James. Others, such as James Tabor, identify him as Judah, the brother of Jesus mentioned by Mark. In the Book of Thomas the Contender, part of the Nag Hammadi library, he is alleged to be a twin to Jesus: "Now, since it has been said that you are my twin and true companion, examine yourself…"[15]

A "Doubting Thomas" is a skeptic who refuses to believe without direct personal experience — a reference to the Gospel of John's depiction of the Apostle Thomas, who, in John's account, refused to believe the resurrected Jesus had appeared to the ten other apostles until he could see and feel Jesus' crucifixion wounds.

توما-Thomas the Apostle

متن انجیل توماس اینها سخنان سری ای است که عیسای زنده گفت و یهودا توماس همزاد نوشت

 عیسی گفت: «تو ذره را در چشم برادرت می بینی، اما تیر چوبی را در چشم خودت نمی بینی. وقتی تیر را از چشم خودت به در آوری، سپس روشنتر می بینی و ذره را از

 چشم برادرت به در می آوری.

عیسی گفت: «من در وسط عالم جای گرفتم، و با جسم گوشتین بر آنان ظهور یافتم

هیچ یک را تشنه ندیدم. و جانم برای پسران انسانها غمگین شد چون آنان در دل نابینایند و دید ندارند؛ چون تهی به دنیا می آیند، و تهی هم می خواهند از دنیا بروند. 

عیسی گفت: «آنچه به گوش خود (و) گوش دیگران می شنوید بر بام خانه ها موعظه کنید. زیرا کسی که چراغی برمی افروزد خمره ای رویش نمی گذارد یا آن را در جایی

 پنهان نمی نهد، بلکه آن را بر چراغدانی می گذارد تا هر کس وارد و خارج می شود نورش را ببیند.

عیسی گفت: «امکان ندارد که کسی به خانه مرد نیرومندی وارد شود و آن را به زور تصاحب کند مگر دستان آن مرد را ببندد؛ سپس (می تواند) خانه اش را به یغما برد.»

 (36) عیسی گفت: «از بام تا شام و از شام تا بام به فکر پوشا کتان نباشید.

/Thoma/

انجیل توماس (به انگلیسی: Gospel of Thomas) نام کتابی آپوکریفا است که در سال ۱۹۴۵ در نجع حمادی مصر یافت شد.

متن انجیل توماس اینها سخنان سری ای است که عیسای زنده گفت و یهودا توماس همزاد نوشت

مریم عیسی را گفت: «شاگردانت به که می مانند؟» گفت: «ایشان کودکانی را مانند که در مزرعه ای که از آن ایشان نیست سکونت گزیده اند. هنگامی که خداوندان مزرعه بیایند، خواهند گفت مزرعه مان را پس بگیریم.

عیسی شاگردانش را گفت : «مرا با کسی مقایسه کنید و بگویید من به که مانم.» شمعون پطرس او را گفت: «تو به فرشته ای راست کردار مانی.» متی او را گفت: «تو به فیلسوفی حکیم مانی.» توماس او را گفت: «استاد، دهانم را یارای آن نیست که بگوید تو به که مانی.

و او گفت: «آن کس که به معنای این سخنان پی ببرد مرگ را نمی چشد.» (2) عیسی گفت : «بگذار آن کس که می جوید همچنان بجوید تا بیابد. چون می یابد، به زحمت می افتد. چون به زحمت می افتد، حیران می شود و بر همه فرمان می راند.» (3) عیسی گفت: «اگر آنان که پیشوایی تان می کنند به شما بگویند بنگرید، ملکوت در آسمان است، در این صورت، پرندگان آسمان بر شما پیشی جسته اند. اگر ایشان به شما بگویند آن در دریاست، در این صورت، ماهیان از شما پیشی جسته اند. بلکه، ملکوت در درون شماست. و بیرون شماست. چون بخواهید خودتان را بشناسید

عیسی گفت: «بجویید که می یابید. لیکن، آنچه پیش از این درباره اش از من می پرسیدید و به شما نمی گفتم، اکنون میل دارم بگویم، اما شما سراغ آن را نمی گیرید.

/Thomas the Apostle/

Thomas first speaks in the Gospel of John. In John 11:16, when Lazarus has recently died, and the apostles do not wish to go back to Judea, Thomas says: "Let us also go, that we may die with him."[a]

Thomas speaks again in John 14:5. There, Jesus had just explained that he was going away to prepare a heavenly home for his followers, and that one day they would join him there. Thomas reacted by saying, "Lord, we know not whither thou goest; and how can we know the way?"

John 20:24–29 tells how doubting Thomas was skeptical at first when he heard that Jesus had risen from the dead and appeared to the other apostles, saying, "Except I shall see on his hands the print of the nails, and put my finger into the print of the nails, and thrust my hand into his side, I will not believe."[20:25] But when Jesus appeared later and invited Thomas to touch his wounds and behold him, Thomas showed his belief by saying, "My Lord and my God".[20:28] Jesus then said, "Thomas, because thou hast seen me, thou hast believed: blessed [are] they that have not seen, and [yet] have believed

پطرس

در سال ۶۴ میلادی امپراتور روم نرون دستور به آتش زدن روم داد و سپس این تقصیر را بر گردن مسیحی‌ها نهاد. از این رو که پترس رهبر کلیسا بود وی را دستگیر کرده و واژگون به خواست خودش بر صلیب کردند. زیرا خود وی گفت من لیاقت ندارم مانند عیسی مسیح بمیرم.

لهجهٔ جلیلی پِطرُس به این فرض قوّت می‌بخشید که او با عیسی بوده است و گفته‌هایش حقیقت ندارد.‏ به‌علاوه یکی از کسانی که در آن حیاط بود،‏ از خویشاوندان مالخوس بود؛‏ همان کسی که پِطرُس گوشش را قطع کرده بود.‏ او نیز انگشت اتهام به سوی او بلند کرد و گفت:‏ «آیا من تو را با او در باغ ندیدم؟‏» وقتی پِطرُس برای بار سوم عیسی را انکار کرد،‏ مطابق با پیشگویی عیسی خروسی بانگ زد.‏—‏یوحنا ۱۳:‏۳۸؛‏ ۱۸:‏۲۶،‏ ۲۷‏.‏

در همان زمان عیسی ظاهراً در ایوان خانه که مشرف به حیاط بود،‏ ایستاده بود.‏ عیسی روی برگرداند و به پِطرُس نگاه کرد.‏ نگاه او بر عمق وجود پِطرُس رخنه کرد.‏ او سخنان استادش را به یاد آورد که تنها چند ساعت پیش از آن در بالاخانه‌ای گفته بود.‏ تصوّر کنید که پِطرُس چه حالی داشت‏!‏ او که می‌دانست چه اشتباه بزرگی مرتکب شده است،‏ از فرط یأس و ناامیدی بیرون رفت و به تلخی بگریست.‏—‏لوقا ۲۲:‏۶۱،‏ ۶۲‏.‏

نیروها برای دستگیری عیسی مسیح به باغ جتسیمانی هجوم آوردند پطرس با دیدن این صحنه و هجوم وحشیانه آنها نتوانست خشم خود را کنترل کند و دست بکار شد و شمشیری که با خود داشت کشید و آنها را زد و گوش یکی از آنها را برید رسولان همراه فرار کردند  و چون وسیله دفاعی هم نداشتند و منع شده بودند از درگیری زیرا آنها میخواستند تحریک کنند پطرس سرپیچی کرد و آنها نتوانستند حریف پطرس شوند تا فرمان غلاف کن عیسی را شنید آنها هجوم بردند و او دیگر زد و خورد نکرد و عیسی کمی خاک را گل مانند برداشت و گوش آن که بریده بود پطرس نیروی هجوم برنده را با گذاشتن آن گل خاک لمس کرد و گوشش را شفا داد ولی باز هم با همان امر مبهوت ماند و مانند آن نیرو که خنجر زد در برابر جمع نیروها به یقین فهمیدند که عیسی مرد صالح و منجی هست اما از ترس مطیع اوامر نیروها و فرمانبردار دستورات بالاتر زمینی  بودند.