/کتاب امثال/

هر کسی که برای دیگران چاه بکند،  خودش در آن می افتد.  هر که سنگی را بطرف دیگران بغلتاند،  آن سنگ بر می گردد و بالای خود  او می افتد.زبان درغگو از شنونده اش نفرت دارد و به او آسیب می رساند.  سخن چاپلوس جز خرابی چیزی  دیگری ببار نمی آورد. هر که بخواهد با او مقابله کند،  مثل کسی است که بخواهد مانع وزیدن باد گردد و یا اینکه روغن را در دست خود نگهدارد. بهتر است که انسان فقیر و راستکار باشد، تا اینکه ثروتمند و فریبکار. وقتی مردمان نیک پیروز می شوند،  همه خوشی می کنند،  اما هنگامی که بدکاران  به قدرت می رسند، مردم مخفی می شوند. اگر اشتباه کسی را به او گوشزد کنی، در آخر بیشتر از کسی که پیش او چاپلوسی کرده است،  از تو قدردانی خواهد کرد. اگر به فقرا کمک کنی، هرگز محتاج نمی شوی، اما اگر روی خود را از آن ها برگردانی،  مورد لعنت قرار می گیری. هنگامی که مردم بدکار به قدرت می رسند،  مردم مخفی می شوند، اما وقتی آن ها سقوط می کنند،  اشخاص راستکار قدرت را به دست می گیرند. خادمان تنها با نصیحت اصلاح نمی شوند،  زیرا آن ها هرچند سخنان ترا بفهمند،  اما به آن ها توجه نمی کنند. هیچ وقت از کسی پیش آمرش بدگوئی نکن،  مبادا ترا لعنت کند و مجرم شوی. دهان بگشا و از حق کسانی  که بی زبان و بیچاره هستند، دفاع کن.