قرآن کریم

106) هر نشانه اى از نشانه هاى تکوینى یا تشریعى خود را نسخ کنیم یا آن را از خاطره ها بزداییم، بهتر از آن یا همانند آن را مى آوریم. مگر ندانسته اى که خداوند بر هر کارى تواناست ؟

107) مگر ندانسته اى که فرمانروایى آسمان ها و زمین فقط از آنِ اوست ؟ از این رو هیچ کس و هیچ چیز نمى تواند او را از نسخ آیات و احکام باز دارد و مگر ندانسته اى که براى شما در کارتان هیچ سرپرست و یاورى جز خدا نیست ؟ پس اگر خواهد در امور مربوط به شما تغییر و دگرگونى پدید مى آورد.

108) ]باور داشتن قدرت بى نهایت خدا، براى زدودن هر شبهه اى در مورد نسخ احکام و شرایع کافى است، [ ولى شما مى خواهید از پیامبرتان درخواست هایى نابجا کنید، همان گونه که پیش از این از موسى کردند ]و به کفر روى آوردند[ و هر کس کفر را جایگزین ایمان کند قطعاً راه درست را گم کرده است.

109) بسیارى از اهل کتاب ( یهودیان ) با این که حق برایشان آشکار شده است، به سبب حسدى که از درونشان برمى خاست دوست مى داشتند شما را پس از ایمانتان به کفر بازگردانند. اکنون وقت آن نیست که با آنان بستیزید، پس چشم پوشى کنید و از آنان درگذرید، تا خدا فرمان خود را به میان آورد، که خداوند بر هر کارى تواناست.

110) و نماز را برپا دارید و زکات بپردازید، و بدانید که هر کار نیکى براى خود پیش فرستید، آن را نزد خدا بازخواهید یافت، چرا که خداوند به آنچه انجام مى دهید بیناست.

111) و یهودیان گفتند: هرگز کسى به بهشت درنمى آید مگر این که یهودى باشد، و مسیحیان نیز گفتند: جز کسى که مسیحى باشد هیچ کس وارد بهشت نمى شود. این است آرزوهایشان. بگو: اگر راست مى گویید، برهان خود را بیاورید.

112) چنین نیست که یهودى یا مسیحى بودن کارساز باشد، بلکه هر کس تسلیم خدا باشد و با تمام وجود به او گرایش یابد و کار شایسته کند، پاداش تسلیم و نیکو کارى خود را نزد پروردگارش خواهد داشت و هیچ ترسى آنان را فرو نمى گیرد و اندوهگین نمى شوند.

113) و یهودیان گفتند: مسیحیان بر چیزى نیستند ( آیینشان بى پایه و اساس است ) و مسیحیان گفتند: یهودیان بر چیزى نیستند. این در حالى است که هر دو گروه کتاب آسمانى خود را مى خوانند، و مى دانند که به حکم کتابشان این داورى صحیح نیست. مشرکان هم که دانشى ندارند مانند سخن اهل کتاب را بر زبان مى آورند و مى گویند: یهودیان و مسیحیان بر چیزى نیستند. پس خداوند روز قیامت میان آنان درباره آنچه بر سرش اختلاف کرده اند داورى خواهد کرد.

114) و کیست ستمکارتر از کسى که مردم را از یاد کردن نام خدا در مساجد او بازداشت و در ویرانى آنها کوشید ؟ آنان حق نداشتند جز با ترس و هراس بدانها وارد شوند ]تا چه رسد که مسلمانان را از ورود به آنها بازدارند[. براى آنان در دنیا خوارى و در آخرت عذابى بزرگ خواهد بود.

115) و خاور و باختر فقط از آنِ خداست، پس به هر جا روى کنید، آن جا وجه خداست. این بدان جهت است که خدا بر همه چیز و بر همه جهات احاطه دارد و از توجّه شما به هر سوى آگاه است.

116) یهودیان و مسیحیان گفتند: خدا فرزندى براى خود برگرفته است. منزّه است او. بلکه آنچه در آسمان ها و زمین است از آنِ او، و همه چیز خاضع و فرمانبردار اوست. پس چگونه مى تواند فرزندى همسان خود داشته باشد ؟

117) خداوند آسمان ها و زمین را بى آن که الگویى داشته باشد پدید آورده است، و چون پیدایش چیزى را بخواهد، فقط به آن مى گوید: باش و آن چیز موجود مى شود.

118) و آنان که دانشى ندارند ( مشرکان ) گفتند: چرا خدا با ما سخن نمى گوید یا ]از جانب او[ نشانه اى براى ما نمى آید ؟ پیش از آنان، یهودیان و مسیحیان نیز همین گونه سخن گفتند. دل هایشان همسان و اندیشه هایشان یکسان است. به راستى، ما نشانه هاى فراوانى را براى مردم آشکار ساخته ایم، ولى تنها اهل یقین از آنها بهره مى برند.

119) اى پیامبر، ما تو را به حق به رسالت فرستادیم تا به مؤمنان بشارت و به کافران هشدار دهى، و از تو درباره دوزخیان پرسشى نمى شود و تو بازخواست نخواهى شد.

120) هرگز یهودیان و مسیحیان از تو خشنود نمى شوند مگر این که از آیین آنها پیروى کنى. به آنان بگو: فقط هدایت خدا که قرآن بیانگر آن است، هدایت است. و اگر پس از آن که آگاهى براى تو حاصل شده است، از کیش آنها که برخاسته از هواهاى نفسانى آنان است پیروى کنى، در برابر خدا هیچ سرپرست و یاورى نخواهى داشت.

121) کسانى که کتاب آسمانى به آنان داده ایم حالى که آن را آن گونه که بایسته تلاوت است تلاوت مى کنند، به قرآن ایمان مى آورند، و کسانى که بدان کفر ورزند خود زیانکار خواهند بود.

122) اى بنى اسرائیل، نعمت مرا که به شما ارزانى کردم به خاطر داشته باشید، و یاد کنید که من شما را با دادنِ نعمت هاى فراوان بر سایر امّت ها برترى بخشیدم.

123) و بترسید از روزى که هیچ کس چیزى از عذاب را از دیگرى کفایت نمى کند و در برابر عذاب فدیه اى از او پذیرفته نمى شود و شفاعتى سودش نمى دهد و یارى نمى شوند.

124) و چون ابراهیم را پروردگارش به کارهایى که او را بدانها امر فرمود بیازمود و وى را به انجام آنها موفق ساخت، گفت: من تو را پیشواى مردم قرار خواهم داد. ابراهیم گفت: آیا از فرزندان من نیز کسى را پیشواى مردم قرار مى دهى ؟ فرمود: امامت، عهدِ من است، و عهدِ من به کسانى از فرزندان تو که ستمکارند نمى رسد.

125) و یاد کن زمانى را که آن خانه ( کعبه ) را بازگشتگاهى براى مردم و مکانى امن قرار دادیم، پس براى انجام مراسم حج به آن جا بروید و از مقام ابراهیم جایگاهى براى دعا برگزینید. و به ابراهیم و اسماعیل فرمودیم: خانه ام را ویژه عبادت سازید و آن را به طواف کنندگان و معتکفان و نمازگزارانِ رکوع کننده و سجده کننده اختصاص دهید.

126) و یاد کن زمانى را که ابراهیم گفت: پروردگارا، این سرزمین را شهرى امن قرار ده، و از مردمش کسانى را که به خدا و روز قیامت ایمان آورده اند، از میوه ها و محصولات روزى عطا فرما. پروردگارش گفت: ولى هر که کافر شود، به او اندک بهره اى مى دهم، سپس او را به اجبار به سوى عذاب آتش خواهم برد، و آن بد بازگشتگاهى است.

127) و در خاطر بیاور زمانى را که ابراهیم و اسماعیل به ساختن و بالا آوردن پایه هاى آن خانه ( کعبه ) پرداخته و مى گویند: پروردگارا، این عمل اندک را از ما بپذیر که تو خود نیایش ما را مى شنوى و از درون ما آگاهى.

128) پروردگارا، و ما را در همه امور تسلیم خود گردان و از نسل ما نیز گروهى مقرر دار که در همه حال تسلیم تو باشند، و حقیقت عبادات ما را به ما بنماى، و بر ما ببخشاى که تو خود توبه پذیر و مهربانى.

129) پروردگارا، در میان آنان پیامبرى از خودشان برانگیز که آیات تو را بر آنها بخواند و به آنان کتاب آسمانى و معارف آن را بیاموزد و آنان را از بدى ها و زشتى ها پاک و پیراسته سازد، به یقین تویى آن شکست ناپذیرى که همه کارهایش از روى حکمت است.

130) و چه کسى جز آن کس که سبکسر بوده و نیک و بد خویش را باز نشناخته است از آیین ابراهیم روى برمى تابد ؟ به راستى ما او را در دنیا به خلوص در بندگى برگزیدیم و قطعاً در آخرت نیز از شایستگان خواهد بود.

131) او هنگامى برگزیده شد که پروردگارش به وى گفت: با تمام وجود تسلیم باش. گفت: تسلیم پروردگار جهانیانم.

132) و ابراهیم پسرانش را به آن آیین سفارش نمود و یعقوب نیز چنین کرد، و هر یک گفتند: اى پسران من، خداوند این آیین را براى شما برگزیده است، پس مبادا جز در حالى که تسلیم و فرمانبردار او باشید بمیرید.

133) آیا شما یهودیان و مسیحیان هنگامى که مرگ یعقوب در رسید حاضر بودید ؟ آن گاه که به پسرانش گفت: پس از من چه چیزى را خواهید پرستید ؟ گفتند: خداى تو و خداى پدرانت ابراهیم و اسماعیل و اسحاق را که خدایى یگانه است مى پرستیم و ما تسلیم و فرمانبردار او هستیم.

134) آنان گروهى بودند که درگذشتند، و اینک جدال درباره آنها که از کدام طایفه بودند به شما سودى نمى رساند. آنچه آنان فراهم آوردند براى خودشان، و آنچه شما فراهم آوردید براى خودتان است، و از شما درباره کارهایى که آنان انجام مى دادند سؤال نخواهد شد.