کتاب قرآن کریم

30) و آن گاه بر آدمیان نعمت ارزانى شد که پروردگارت به فرشتگان گفت: من در زمین جانشینى قرار خواهم داد. فرشتگان چون مى دانستند که موجودى که در زمین زندگى مى کند روى به تبهکارى مى آورد، گفتند: آیا در زمین کسانى را مى گمارى که در آن فساد مى کنند و خون ها مى ریزند، در حالى که ما همراه با ستایش تو، تو را تسبیح مى گوییم و تقدیس مى کنیم ؟ گفت: من چیزهایى مى دانم که شما نمى دانید.

31) و نام همگان را به آدم آموخت، سپس آنان را بر فرشتگان عرضه کرد و گفت: اگر راست مى گویید که شما شایسته مقام خلافتید، مرا از نام آنان با خبر کنید.

32) فرشتگان گفتند: پروردگارا، تو از هر عیب و کاستى پیراسته اى. ما را دانشى جز آنچه تو به ما آموخته اى نیست. بى تردید تویى دانا و حکیم.

33) خدا گفت: اى آدم، از نام آنان به فرشتگان خبر ده. هنگامى که آدم اسامى آنها را به فرشتگان خبر داد، خدا به فرشتگان گفت: آیا به شما نگفتم که من نهان آسمان ها و زمین را مى دانم و آنچه را آشکار مى کنید و آنچه را کتمان کرده اید مى دانم ؟

34) و نیز آن گاه بر آدمیان نعمت ارزانى شد که به فرشتگان گفتیم: براى آدم سجده کنید. پس همگان سجده کردند، مگر ابلیس که خود دارى کرد و تکبّر ورزید و از کافران بود.

35) و گفتیم: اى آدم، تو و همسرت در این بهشت سکونت کنید و از نعمت هاى آن، از هر کجا خواستید، به خوشى بخورید، ولى به این درخت نزدیک نشوید و از آن نخورید که از کسانى خواهید بود که بر خویشتن ستم کرده و رنج و سختى را بر خود روا دانسته اند.

36) اما شیطان آن دو را با ترغیبشان به آن درخت به لغزش انداخت و از نعمت هایى که در آن بودند بیرونشان کرد، و ما به آنان ( آدم و حوّا و ابلیس ) گفتیم: فرود آیید در حالى که دشمن یکدیگر خواهید بود، و در زمین تا چندى قرارگاه و بهره اى خواهید داشت.

37) سپس آدم از پروردگارش کلماتى را دریافت کرد و به وسیله آنها توبه نمود. خدا نیز به سوى او بازگشت و توبه اش را پذیرفت، چرا که او بسیار توبه پذیر و مهربان است.

38) به آنان گفتیم: همگى از بهشت فرود آیید، پس اگر از جانب من رهنمودى براى شما آمد ـ که خواهد آمد ـ کسانى که رهنمود مرا پیروى کنند، نه ترسى آنان را فرامى گیرد و نه اندوهگین مى شوند.

39) و کسانى که کفر ورزند و آیات ما را دروغ انگارند، همدم آتش دوزخند و در آن جاودانه خواهند بود.

40) اى بنى اسرائیل، نعمت مرا که به شما ارزانى داشته ام به خاطر داشته باشید، و به پیمانى که با من بسته اید وفا کنید آنگاه است که من نیز به عهدى که با شما بسته ام وفا خواهم کرد، و تنها از من بیم داشته باشید.

41) و به این قرآن که آن را فرو فرستاده ام و توراتى را که با شماست تصدیق مى کند ایمان بیاورید و از میان اهل کتاب نخستین کسانى نباشید که بدان کفر مىورزند، و آیات مرا به بهاى ناچیز دنیا نفروشید، و تنها از من پروا کنید.

42) و حق را در چهره باطل آشکار نسازید و حق را کتمان نکنید در حالى که ]آن را[ مى دانید.

43) و نماز را برپا دارید و زکات بپردازید و با رکوع کنندگان رکوع کنید.

44) آیا مردم را به نیکى فرمان مى دهید و خود را فراموش مى کنید، با این که کتاب آسمانى را تلاوت مى کنید ؟ آیا درنمى یابید ؟

45) و از صبر و نماز یارى جویید، و به راستى نماز، کارى بس سنگین و گران است، مگر بر فروتنان،

46) همانان که گمان مى برند که پروردگارشان را دیدار خواهند کرد و به سوى او باز خواهند گشت.

47) اى بنى اسرائیل، نعمت مرا که بر شما ارزانى داشته ام به خاطر داشته باشید، و یاد کنید که من شما را با دادنِ نعمت هاى فراوان بر سایر امّت ها برترى بخشیدم.

48) و بترسید از روزى که هیچ کس چیزى از عذاب را از دیگرى کفایت نمى کند و شفاعتى از او پذیرفته نمى گردد و در برابر عذاب، فدیه اى معادل آن از او گرفته نمى شود و آنان یارى نخواهند شد.

49) و به یاد آورید هنگامى را که شما را از فرعونیان رهایى بخشیدیم. آنان پیوسته عذاب ناگوار به شما مى چشاندند. پسرانتان را سر مى بریدند تا نسل شما را از بین ببرند، و زنانتان را براى کنیزى و خدمتگذارى زنده مى گذاشتند، و در این ماجرا از جانب پروردگارتان آزمونى بزرگ بود.

50) و هنگامى را که دریا را براى شما شکافتیم و شما را از چنگ دشمنان رهایى بخشیدیم و فرعونیان را در حالى که نظاره مى کردید در دریا غرق کردیم.

51) و هنگامى را که با پیامبرتان موسى چهل شب وعده گذاشتیم که در آن به عبادت به سر بَرَد، آن گاه شما پس از رفتنش به وعده گاه، گوساله را به خدایى گرفتید، در حالى که ستمکار بودید.

52) سپس شما را بعد از آن بخشیدیم، باشد که سپاسگزارى کنید.

53) و هنگامى را که به موسى کتاب آسمانى تورات و جداکننده حق از باطل را عطا کردیم، باشد که هدایت شوید.

54) و هنگامى را که موسى به قومش گفت: اى قوم من، بى تردید شما با برگرفتن گوساله به پرستش، به خود ستم کردید، پس به درگاه آفریدگارتان توبه کنید و بدین منظور گوساله پرستان شما یکدیگر را بکشند، که این کار نزد آفریدگارتان براى شما بهتر است. پس از آن که برخى مجرمان به قتل رسیدند، خدا توبه گنهکاران شما را پذیرفت، که او بسیار توبه پذیر و مهربان است.

55) و هنگامى را که گفتید: اى موسى، هرگز سخن تو را مبنى بر این که خدا تورات را بر تو فرو فرستاده است باور نمى کنیم تا این که خدا را آشکارا به چشم خود ببینیم و تأیید تورات را از او بشنویم. پس به سزاى این سخنتان صاعقه شما را فرو گرفت در حالى که نظاره مى کردید.

56) سپس شما را پس از مرگتان برانگیختیم، باشد که سپاسگزارى کنید.

57) و ابرها را ـ آن گاه که در بیابانى سوزان رهسپار بودید ـ بر شما سایه گستر کردیم، و ( منّ ) و ( سلوى ) بر شما فرو فرستادیم، و گفتیم: از روزى هایى که به شما داده ایم و همه خوب و پاکیزه اند بخورید. و آنان ]با سرکشى ها[ بر ما ستم نکردند، بلکه بر خود ستم روا مى داشتند.