قرآن کریم

1) به نام خداوندِ گسترده مهرِ مهربان

2) ستایش از آنِ خداست که پروردگار جهانیان است،

3) همو که گسترده مهر و مهربان است.

4) خداوندگار روزِ پاداش و جزاست.

5) بار الـها، تنها تو را مى پرستیم و در آن، تنها از تو یارى مى جوییم.

6) ما را به راه راست هدایت فرما.

7) راه کسانى که به آنان نعمت دادى، همانان که نه به بیراهه رفته اند و به خشم تو گرفتار شده اند و نه گم گشتگانند که راه درست نشناخته اند.

1) الف. لام. میم.

2) این قرآن، همان کتاب [کاملى] است که در آسمانى بودنش هیچ تردیدى نیست و راهنماى تقواپیشگان است،

3) همانان که به خدا ـ که از دیدگانشان نهان است ـ ایمان دارند و نماز را برپا مى دارند و در راه تقویت دین و ایمان از آنچه روزى آنان کرده ایم انفاق مى کنند.

4) و آنان که به این قرآن که بر تو فرو فرستاده شده و به کتاب هاى آسمانى دیگر که پیش از تو نازل گردیده است ایمان و به جهان آخرت یقین دارند ( آن را باور داشته و از یاد نمى برند ).

5) اینان بر هدایتى قرار دارند که از جانب پروردگارشان به آنها داده شده است، و هم اینانند که نیکبخت اند.

6) اى پیامبر، این کافران برایشان یکسان است، چه هشدارشان دهى یا هشدارشان ندهى، ایمان نمى آورند.

7) خدا بر دل ها و گوش هایشان مهر نهاده است، زیرا بر دیدگانشان پرده اى بوده است پس نه خود مى توانند حق را درک کنند و نه با هدایت دیگران به راه مى آیند، و براى آنان عذابى بزرگ خواهد بود.

8) و از مردم کسانى اند که مى گویند: به خدا و روز رستاخیز ایمان آورده ایم، در حالى که مؤمن نیستند.

9) با خدا و کسانى که ایمان آورده اند سخت نیرنگ مى بازند، ولى جز خود را فریب نمى دهند، و این را درنمى یابند.

10) در دل هایشان بیمارى شک و تردید نهفته بود، از این روى به نفاق خو گرفتند، و خدا به کیفر آن بر بیماریشان افزود. و براى آنان به سبب این که دروغ مى گفتند، عذابى دردناک خواهد بود.

11) و چون به آنان گفته شود: در زمین فساد نکنید، گویند: جز این نیست که ما اصلاحگریم.

12) بدانید که آنان فسادگرند، ولى خود درنمى یابند.

13) و چون به آنان گفته شود: شما نیز همان گونه که مردم ایمان آورده اند ایمان بیاورید، گویند: آیا چنان که بى خردان ایمان آورده اند ایمان بیاوریم ؟ بدانید که آنان خود بى خردند، ولى نمى دانند.

14) و چون با کسانى که ایمان آورده اند برخورد کنند، گویند: ایمان آورده ایم، و چون نزد سرانِ شرور خود روند و با آنان خلوت کنند، گویند: ما با شماییم، جز این نیست که ما مؤمنان را به مسخره گرفته ایم.

15) خداست که آنان را به مسخره مى گیرد و آنان را مدد مى دهد که همواره در طغیانشان سرگردان بمانند.

16) اینان کسانى اند که گمراهى را به بهاى هدایت خریده اند، از این رو داد و ستدشان سودى نکرده و رهیافته نبوده اند.

17) داستان منافقان مانند داستان کسانى است که آتشى برافروختند، و چون پیرامونشان را روشن ساخت، خدا نورشان را از میان برد، و آنان را در تاریکى هایى که چیزى نمى دیدند رها کرد.

18) آنان کر و لال و کورند، نه توانِ شنیدن حق را دارند و نه بر باز گفتن آن توانا هستند و نه مى توانند نشانه هاى حق را بنگرند، از این رو از گمراهى خود باز نخواهند گشت.

19) یا داستانشان مانند داستان کسانى است که در رگبارى تند که از آسمان فرو مى ریزد و در آن تاریکى ها و رعد و برقى است، گرفتار شده اند. در اثر خروش صاعقه ها از ترس مرگ، انگشتان خود را در گوش هایشان مى نهند، و خدا بر کافران احاطه دارد.

20) نزدیک است درخشش برق دیدگانشان را برُباید. هرگاه راه را براى آنان روشن کند، در پرتو آن پیش مى روند، و چون راه را بر آنان تاریک کند مى ایستند. و اگر خدا مى خواست، از آغاز، شنوایى را از گوش ها و بینایى را از چشم هایشان مى گرفت، که خدا بر هر کارى تواناست.

21) اى مردم، پروردگارتان را بپرستید، همان کسى که شما و کسانى را که پیش از شما بوده اند آفریده است، باشد که تقواپیشه گردید و از گرایش به کفر و نفاق بپرهیزید.

22) همان کسى که زمین را براى شما بسترى ]گسترده[ و آسمان را بنایى ]برافراشته[ قرار داد، و از آسمان آبى فرود آورد و به وسیله آن براى شما از میوه ها و محصولات رزقى پدید آورد. پس شما که از دانشى برخوردارید، براى خدا همتایانى قرار ندهید.

23) و اگر در آسمانى بودن این قرآن که بر بنده خود محمّد فرو فرستاده ایم تردید دارید و در این ادّعا راست مى گویید، سوره اى مانند آن بیاورید و گواهانتان را ـ جز خدا ـ فرا خوانید تا بر همسانى آنچه در ردیف قرآن برمى شمرید گواهى دهند.

24) پس اگر چنین نکردید ـ که هرگز نمى کنید و نتوانید کرد ـ از آن آتشى که هیزمش انسان ها و سنگ هاى مورد پرستش شمایند، و براى کافران آماده شده است پروا کنید.

25) و به کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده اند نوید ده که براى آنان در آخرت بوستان هایى انبوه از درختان است که از زیر آنها جوى ها روان است. هرگاه میوه اى از آن باغ ها روزىِ آنان شود گویند: این همان چیزى است که پیش از این در دنیا روزى ما شده بود، و آن را در حالى که همانند است برایشان مى آورند، و در آن جا همسرانى پاک و پیراسته خواهند داشت و در آن جا جاودانه خواهند بود.

26) خداوند از این که به پشه اى یا فراتر از آن مثَل زند پروا ندارد. پس کسانى که ایمان آورده اند مى دانند که آن حق است و از جانب پروردگارشان است، و امّا کسانى که کافر شده اند مى گویند: خدا از این مثل چه هدفى داشته است ؟ خدا بسیارى را بدان گمراه و بسیارى را بدان هدایت مى کند، ولى جز فاسقان را به وسیله آن گمراه نمى کند.

27) فاسقان کسانى اند که عهدشان را که با خدا پس از آن که بر آن پیمانى استوار بسته اند مى شکنند و آنچه را خداوند به پیوستن آن فرمان داده است مى گسلند، و با انجام کارهاى ناشایسته، در زمین تباهى به بار مى آورند. آنانند زیانکاران.

28) چگونه ]ربوبیّت[ خدا را انکار مى کنید ؟ در حالى که شما مردگانى بودید که خدا به شما حیات بخشیده است، سپس شما را مى میراند و بار دیگر زنده مى کند، آن گاه به سوى او باز گردانده مى شوید.

29) اوست آن که همه آنچه را در زمین است براى شما آفرید، وانگهى به آفرینش آسمان پرداخت و آنها را براى شما به صورت هفت آسمان سامان داد، و او به هر چیزى داناست.