طی‌الزمان

در اندیشه عرفانی، طی‌الزمان از جمله قدرت‌های معنوی یا کراماتی در میان عارفان و صوفیان به شمار می‌رود که ادعا می‌شود توسط آن، فرد می‌تواند در زمانی اندک به زمانی بسیار دورتر – آینده یا گذشته – برود.^[۱][۲][۳]

حسن حسن‌زاده آملی در انه الحق اینگونه شرح می‌دهد: «انسان کامل که مؤید به روح القدس است بر اثر استشراف و استشراق به انوار قاهره به خصوص به نور الانوار «طی زمان» می‌نماید، چنان‌که در آنی سریع‌تر از انتقال حدسی راه چندین هزار ساله را می‌پیماید

طی الزمان بسیار سخت تر از طی الارض هست و روح القدس در این امر کمک میکند تا اشخاص با طی الزمان به واقعیت امر و چهره و شخصیت ها در جسم انسانی برسند.

در حالی که در طی الارض بنابر  ایمان عملی و  نوعی  پر شدن نسبی هست اما در طی الزمان پر شدن بسیارتری میخواهد زیرا امر بر حفظ اسرار و علوم الهی از طریق درست و روح حاصل میشود.پس طی الارض هم پری ایمانی میخواهد اما طی الزمان حد بسیار عالیه و گنجایش فکری آن در کمک خدا هست. و پر شدن در روح در حد امین دانستن شخص و اشخاص بر حفظ اسرار الهی.