فانوس-31

در هفت مرحله عشق به معنویت و خدا انسان هر چه به جلوتر برود خود را خادم این راه میداند.در این مراحل انسان با بهره گیری و خرد و دانش  به شکستن من درون و رسیدن به هدف متعالی رهنمود میکند.در این مراحل انسان عجول شکست میخورد اما انسان صبور به مسائل مهمتر و هدف اصلی نزدیک میشود.اشتباه مراحل روند پروسه ایست بنام شناخت. شناخت خود و رسیدن به اصل مطلب هست که انسان را به کمال میرساند.در این زنجیره معنوی تلاش و کوشش در این زنجیره به شناخت حقیقت در بستر گسترده آن نه شخصی و شخص خود شناسی به مراحل بهتر و عالیتر میرسد و امورات هر ادیانی را بخوبی درک میکند و در آن به مطالعه و تحقیق و رسیدن به آن دسته امورات واقف شدن هست. پر شدن. و کمال گرفتن انسانی یعنی پارامتر ها را در نظر گرفتن و در این پارامترها حرکت کردنست.در این بستر  به امورات حکمت های خدا و متون و رسیدن به اصل آن یعنی آنچه گفته شده و تکامل مسیر تا هدف هست که انسان خود را در زنجیره ایمانی میبیند.حال این زنجیره انسانی در هر ادیانی قوت و قوت ها و سلسله ها و رسیدن به خودشناسی خداشناسی حرکت در رسیدن به امور مهم عجول نبودن و بستر شناخت حقایق و حقیقت دین و کمال گرفتن و شناخت درست آن چیزی که دریافت میشود و بستر پازل و زنجیره در حرکت بزرگتری بنام حقیقت شناسی و درست شناسی هست که در بستر بد آن عجله در این هفت خوان انسان را از مسیر درست خارج و عجله آن در شناخت آنچه برای آن شخص اتفاق افتاده و تطبیق آن با مراحل آن دین و آئین و اتفاقات و شناخت  نشانه ها و اتفاقات و نوع آنچه خداوند خواسته هست در خودشناسی زنجیره و قوت قدرت زنجیره بر آنچه هم به شخص مربوط هست در تکامل پازل به خودشناسی و دگر شناسی و کاری بزرگتر ختم به درستی خواهد شد. پس در نگرش آن عجله در امورات مهم ضربه به احساسات هست اما در افراد درست در مسیر و شناختی و رسیدن به اصل آن و خود شناسی و زنجیره خودنگری جایش را به کاری بزرگتر میدهد و در لول بالاتر  آن مرحله خود در هر انچه به خدا و رضایت خدا هست رسیدن که مراحل هفتگانه آن نه صرف عرفان مطلق نه صرف کاری بلکه هر آنچه خدا خواهد و انچه خدا تبئین کرده و مطالعات و پر شدن رسیدن به تکامل و آن موقع درست و رضایت و کاری که انجام میگیرد و تلاش به درستی نیکویی و عاقبت درست ختم میشود.